Podwozie tego dwumiejscowego podróżnego tourera Bugatti T40 zostało wyprodukowane 1 lutego 1930 roku. Później samochód został wysłany do zakładu Gangloff w pobliskim Colmar. Georges Gangloff założył tam firmę w 1903 roku. Po I wojnie światowej stał się znanym „krawcem” karoserii o sportowym „kroju” dla luksusowych marek Delage, Ansaldo, Hispano-Suiza, Isotta-Fraschini, Mercedes-Benz, Minerva i Bugatti. Dla Ettorego z którym miał bliskie stosunki produkował niektóre karoserie „fabryczne”. Robił to tak dobrze, że często nie można było ich od siebie odróżnić. W 1928 roku założył oddział w Bernie, a następnie w Zurychu i Genewie.
Typ: T40
Okres produkcji: 1926–1931
Liczba cylindrów: 4
Pojemność silnika: 1496 ccm
Moc: 45 KM
Prędkość maksymalna: 115 km/h
Ilość wyprodukowanych sztuk: 775
Do dziś przetrwał jedynie oddział w Bernie, który koncentruje się na ciężarówkach, środkach publicznego transportu i kolejkach linowych. Starania i gruntowna renowacja wystawionego samochodu zajęła wiele lat. Największa moc silnika podana przez właściciela to 60 KM.
Wydajniejszy typ 40A
Bugatti T40 było napędzane słynnym czterocylindrowym silnikiem rzędowym z T37, o pojemności 1496 ccm, ale o obniżonej mocy. Samochód z tym dwunastozaworowym silnikiem miał dobre właściwości jezdne. Poruszał się z prędkością do 115 km/h. Ponadto skrzynia biegów była taka sama jak w T37, tylko dźwignie zmiany biegów i hamulce ręczne zostały przesunięte na środek, między siedzenia. T40 wystarczyły mniejsze hamulce bębnowe na wszystkich kołach w najdłuższym podwoziu spośród tych z szesnastozaworowymi silnikami. Samochód miał rozstaw osi 2550 mm. Po wyprodukowaniu około 150 sztuk konstruktorzy przeszli na znacznie solidniejsze podwozie z nowoczesnego T38, ale o rozstawie osi skróconym do 2714 mm.
W latach 1931–1933 fabryka produkowała wersję T40A, która charakteryzowała się silnikiem czterocylindrowym o pojemności 1627 ccm z T49. Większą pojemność uzyskano przez rozwiercenie cylindrów. Najwyższa odnotowana moc to 50 KM, a prędkość – 125 km/h. Samochody często miały otwarte nadwozia, dostarczane przez fabrykę. To dzieło Jeana Bugattiego przypominało kształtem T34A z 1943 r. W literaturze wskazuje się, że wszystkie Bugatti T40A powstały w 1930 roku w ilości zaledwie 32 lub 40 sztuk. Ostatnie z nich zostało sprzedane jednak dopiero w październiku 1933 roku. Wydajne i dobre jakościowo T40A, choć nie tak szybkie jak inne modele, miały zapewnić fabryce wyższe przychody i pomóc przetrwać trudne lata. Były to także ostatnie przedwojenne silniki czterocylindrowe tej marki.
Źródło: Silesia Supercars – wystawa Bugatti 10-31 października 2019 r.
