Każda szanująca się marka samochodowa ma w gamie dostępnych modeli dwuosobowe sportowe coupe, również Mini je oferowało w postaci Marcosa. Auta były produkowane na zamówienie i kupujący sam wybierał z katalogu wyposażenie: wydech, koła, fotele, deskę rozdzielczą, zegary, kierownicę itp.
Historia sportowego Mini zaczyna się od projektu auta wyczynowego DART. Prosta budowa i pokraczny wygląd spowodowały, że projekt został porzucony a projektanci Brian Moulton i Malcolm Newell w połowie lat 60-tych na bazie gotowego prototypu zaproponowali bardziej dopracowanego Marcosa.
Nadwozie w całości wykonane było z włókna szklanego o równie prostej budowie co DART. Części mechaniczne w tym silnik i ramę wykorzystano z klasycznego Mini produkowanego przez BMC. Marcos zadebiutował na torze Castle Combe we wrześniu 1965 roku, a oficjalną premierę miał na targach Car Racing w Earls Court w Londynie, w styczniu 1966 roku. 
Dopiero Mk III, które były najliczniej wyprodukowaną wersją otrzymały homologację drogową (partia 50 samochodów została przygotowana pomiędzy lutym 1967r. a styczniem 1968r.), 40 sztuk powstało na licencji w fabryce w Republice Południowej Afryki oraz kolejne 40 sztuk w fabryce w Irlandii. Produkcja nie trwała długo, gdyż kłopoty organizacyjne doprowadziły do upadku Marcos Cars Components Limited w 1971 roku. Firma została kupiona przez firmę Roba Walkera i pod nazwą Marcos Ltd, wprowadziła na rynek Mk IV.
Otwierana tylna szyba była seryjnym standardem. Nadwozie zostało zmodernizowane – płytę oparto na znacznie większym Mini Travellerze. Dzięki temu Marcos był dłuższy i wyższy, niż jego poprzednicy, miał więcej miejsca w kabinie i zapewniał lepszą pozycję kierowcy do jazdy. W 1975 roku produkcja Marcosa została przejęta przez kolejną firmę i z niewielkimi zmianami model pozostawał w produkcji aż do 1981 roku, kiedy to wdrożono produkcję Midasa.
Po pożarze zakładu prawa i formy Mini Marcosa powróciły do poprzedniego właściciela. W odpowiedzi na duże zainteresowanie nabywców z Japonii w latach dziewięćdziesiątych nadal trwała produkcja samochodu – Mk VI. Zaopatrzony w koła 12’ (a nawet 13’ niskoprofilowe) o nieco zmienionej linii nadkoli z wlotami powietrza na masce nadal miał charakterystyczne dla modeli Mk I i II zewnętrzne zawiasy drzwi.
Wprowadzono tylni spojler, ale auta z nim bardzo słabo się sprzedawały i szybko wycofano się z tego dodatku. Marcos oferował komfort w postaci automatycznie otwieranych szyb i zamka, zamontowano też klimatyzację pod deską rozdzielczą po stronie pasażera. Pomimo, że były sprzedawane tylko w Wielkiej Brytanii cała produkcja szła na eksport do Japonii. Produkcję kontynuowano aż do 1995 roku w tym przygotowano dwa specjalne egzemplarze wyścigowe.
W dalszych latach, po kolejnej sprzedaży praw produkowano jedynie panele i body. W ślad za sukcesami Marcosów na wielkich imprezach motoryzacyjnych w Goodwood Revival i na Silverstone, wznowiono w 2005 roku produkcję Mk. VI wprowadzając wersję GT z flip frontem.
Tekst oraz zdjęcia: Małgorzata Czaja z Wrocławia
Ciąg dalszy nastąpi!
