Najbardziej znane
Przez pierwsze czternaście lat swojego istnienia marka Bugatti była jednym z wielu małych producentów samochodów ekscentryków, produkujących mniejsze ilości pojazdów, które osiągały dobre rezultaty na torach wyścigowych. Wszystko zmieniło się w sierpniu 1924 roku, kiedy fabryka GP Lyon wprowadziła wyścigowy model T35. Bugatti T35 odnosiły później fenomenalne sukcesy i wygrały ponad 2000 wyścigów, w tym dwadzieścia jeden razy w kategorii Grand Prix. Wśród wybitnych zwycięzców znaleźli się Tazio Nuvolari, Louis Chiron, William Grover-Williams czy Rene Dreyfus – i oczywiście nie możemy zapomnieć o Czeszce, Elišce Junkovéj. Za jej największy sukces uważa się piąte miejsce w sycylijskiej Targa Florio (1928).
Smutna prawda jest taka, że jej mąż Čeněk Junek zginął 15 lipca 1928 r. w T35B. Tym, wyróżniającym się wizualnie modelom Bugatti zamontowano chłodnice w postaci wąskiej podkowy. Kiedy zostały wyeksploatowane na torach wyścigowych często przebudowywano je, wyposażając w sportowe, turystyczne nadwozia. Następnie służyły jako pojazdy zastępcze lub serwisowe. Robiono nimi codziennie przejażdżki. Na terytorium byłych Austro-Węgier udokumentowano sprzedaż około 22 wszystkich wersji T35, w tym w Czechosłowacji dwóch pojazdów T35, trzech T35B i kilku T35C. Po 1989 r. dwa T35A zostały importowane do Czech.
Typ: T35
Rok produkcji: 1924–1927
Liczba cylindrów / zaworów: 8 cyl
Pojemność silnika: 1991 ccm
Moc: 95 KM
Prędkość maksymalna: 190 km/h
Ilość wyprodukowanych sztuk: 340
Legendarne „bugattki”
Bugatti T35 powstało w czasie, gdy dla pojazdów Grand Prix zaczęła obowiązywać zasada silników dwulitrowych. Stosowano rzędowy silnik ośmiocylindrowy, który po raz pierwszy pojawił się w prototypie T28 (1921), a przede wszystkim w wyścigowym T30 (1922–1926). Miał układ rozrządu OHC z trzema zaworami (dwa wlotowe, jeden wylotowy) na cylinder. Lekki silnik był klejnotem inżynierii, a jego produkcja wymagała precyzyjnej i dokładnej pracy. Liczne łożyska ślizgowe wymagały precyzyjnego smarowania natryskowego. T35, w przeciwieństwie do wyżej wymienionych poprzedników, osiągał nawet o 30% wyższą prędkość. Wałek rozrządu, wał korbowy, korbowód, łożyska i smarowanie musiały zostać zmienione. Zastosowano dwa potrójne gaźniki Zenith. Charakterystyczne są również fabrycznie dostarczone ośmiootworowe koła ze stopu aluminium ze zintegrowanymi bębnami hamulcowymi. Samochód otrzymał swój charakterystyczny wygląd, typowy dla Bugatti. Rozstaw osi wynosił 2400 mm.
Źródło:
Silesia Supercars – wystawa Bugatti 10-31 października 2019 r., Katowice
