„W zbliżeniu” – nazwa serii materiałów Muzeum Mercedes-Benz mówi sama za siebie. Każda część opowiada zaskakującą, ekscytującą lub zakulisową historię, rzucając nowe światło na szczegóły konstrukcji auta, eksponatu, elementu architektonicznego lub cechy designu. Tym razem w centrum uwagi: 750-kilogramowy samochód wyścigowy Mercedes-Benz W 25 z 1934 r., czyli pierwsza Srebrna Strzała.
- Pierwszą Srebrną Strzałę można podziwiać w Muzeum Mercedes-Benz, w sektorze z samochodami wyścigowymi.
- 3 czerwca 1934 r. Manfred von Brauchitsch wygrał wyścig na torze Nürburgring.
- Ważący 750 kilogramów bolid W 25 zapoczątkował tradycję Srebrnych Strzał.
Szlachetność
90 lat temu ten srebrny, jednomiejscowy samochód stał się inspiracją dla nazwy, która do dziś odnosi się do samochodów wyścigowych Mercedes-Benz – Srebrna Strzała. Mercedes-Benz W 25 zadebiutował w wyścigu na torze Nürburgring 3 czerwca 1934 r. Wóz poprowadził Manfred von Brauchitsch, który wygrał rywalizację, ustanawiając nowy rekord toru – pokonał go ze średnią prędkością 122,5 km/h. To był początek historii sukcesu, która trwa do dziś i sięga aż po najnowsze samochody wyścigowe Formuły 1 zespołu Mercedes-AMG Petronas.
Jedyny taki zakręt
Muzeum Mercedes-Benz celebruje wyjątkową tradycję sportowych sukcesów trójramiennej gwiazdy w Sali Legend nr 7. Na inscenizowanym zakręcie można tam zobaczyć wiele wyścigowych samochodów Mercedesa, w tym właśnie W 25. Sala nosi nazwę „Srebrne Strzały – wyścigi i rekordy”. To odpowiedni hołd dla legendarnej maszyny Grand Prix. Wywodziły się z niej bowiem kolejne rekordowe pojazdy z 8- i 12-cylindrowymi silnikami.
Redukcja, opływowość, prędkość
Jak czuli się kierowcy, którzy mieli okazję prowadzić 750-kilogramowy bolid W 25? Widok na dużą, cienką kierownicę i małą przednią szybę, za którą widać zakręt z innymi Srebrnymi Strzałami, robi wrażenie. Deska rozdzielcza z obrotomierzem oraz wskaźnikami poziomu oleju i płynu chłodzącego została zredukowana do tego, co najważniejsze. W 25 to zoptymalizowany aerodynamicznie bolid z odsłoniętymi kołami, który zapoczątkował nową epokę w konstrukcji samochodów wyścigowych Mercedes-Benz. W 25 był bardzo szybki – jego prędkość maksymalną sięgała 300 km/h. Ale szybkość liczyła się także w boksach. Dlatego maska oprócz licznych otworów wentylacyjnych ma szybkozłącza, dzięki którym można otworzyć ją w ciągu kilku sekund bez użycia narzędzi.
Lekkość
Rama, dźwignia zmiany biegów, pedały, a nawet pasy podtrzymujące wydech – w wielu częściach W 25 można znaleźć otwory wywiercone w celu zmniejszenia masy. To pokazuje, jak ważna w trakcie rozwoju pojazdu była lekkość konstrukcji. Masa decydowała nawet o tym, czy bolid będzie mógł wziąć udział w wyścigu: formuła wyścigów Grand Prix ogłoszona w 1932 r. przez organizację Association Internationale des Automobile Clubs Reconnus (AIACR) przewidywała, że samochody wyścigowe bez płynów eksploatacyjnych mogą ważyć maksymalnie 750 kg.
Anegdota
750-kilogramowa formuła i srebrne nadwozie Mercedesa-Benz W 25 tworzą fascynującą historię. Opowiadał ją słynny menadżer wyścigowy marki spod znaku trójramiennej gwiazdy, Alfred Neubauer. Przed wyścigiem w górach Eifel okazało się W 25 polakierowany na tradycyjne białe barwy ważył o 1 kg za dużo. Nocą lakier zeszlifowano, a na starcie Srebrna Strzała zadziwiła widzów gołą aluminiową powłoką – i dokładnie odpowiadała wymaganiom wagowym.
Projekt rozwojowy
W 25 był rozwijany od 1933 r., jako klasyczny samochód wyścigowy z silnikiem umieszczonym centralnie z przodu. W trakcie kolejnych sezonów, do 1936 r., przechodził regularne udoskonalenia. Zadebiutował z doładowanym, 8-cylindrowym silnikiem rzędowym o pojemności 3,4 litra (M 25 A), rozwijającym moc do 260 kW (354 KM) przy 5800 obr./min. W 1934 r. pojawił się 4,0-litrowy motor M 25 B o mocy do 316 kW (430 KM). Ten potencjał widać na wystawie w Muzeum Mercedes-Benz: rura wydechowa, biegnąca od komory silnika do zwężającej się tylnej partii, nadal ma niebieskawy odcień.
Tradycja
Po modelu W 25 pojawiły się Srebrne Strzały z lat 30. i 50. XX wieku. W 1994 r. Mercedes-Benz powrócił do Formuły 1 jako dostawca silników, a od 2010 r. ponownie ma własny zespół fabryczny. Od 1934 r. Srebrne Strzały zdobyły trzy Mistrzostwa Europy (Rudolf Caracciola w 1935, 1937 i 1938 r.) i 12 tytułów w mistrzostwach świata kierowców Formuły 1 (Juan Manuel Fangio został mistrzem świata w sezonach 1954 i 1955, Mika Häkkinen w 1998 i 1999, Nico Rosberg w 2016, a Lewis Hamilton – w latach 2008, 2014 i 2015, a także w okresie 2017-2020).
Serdecznie pozdrawiam Czytelników KlassikAuto.pl
Tomasz Mucha, [email protected]
