Anglia to kolebka nie tylko demokratyzymu europejskiego, futbolu i postępu nowych technologii, ale także niezliczonej ilości „projektów samochodowych”. Małe firmy rodzinne produkujące podzespoły do samochodów począwszy od lat 50 zaczęły coraz śmielej myśleć o własnych projektach. Boom konstrukcyjny przypadł na lata 60 – 70 ubiegłego wieku.
Przepis był prosty weź znane podwozie i nałóż na to nowo zaprojektowane nadwozie. Samochód był typowym „składakiem” tylko aerodynamika i fantazja była ograniczeniem. Tak powstał Centaur.
Zbudowany przez Concept Cars Ltd. w Northampton w 1973 roku projekt nadwozia oparty był o pomysł z 1968r. braci Adams – samochód Probe 15. Pokazany szerokiej publiczności w1969 roku na Racing Car Show, na stoisku Marcos’a w Olimpii dzięki uprzejmości Jem Marsh Marcos Cars Co wzbudził duże zainteresowanie, ale nigdy nie wszedł do produkcji (wiadomo o dwóch egzemplarzach Probe 15).
Concept Cars wykorzystało pomysł i nowy projekt opracowany przez Petera Timpsona zyskał bardziej praktyczny, handlowy wymiar. Auta produkowane były w latach 1974/77 tylko na zamówienie na podstawie specyfikacji, z której klient dobierał sobie wyposażenie i wnętrze samochodu.
Oryginalna karoseria Probe 15 została poszerzona. Oparto ją na stalowych rurach. Auto było też nieco wyższe osiągając zawrotną wysokość 94 cm. Unikalne cechy, nowoczesny wygląd i emocje towarzyszące prowadzeniu pojazdu zostały połączone w Centaurze. Niezwykła przednia szyba – stanowiąca zapowiedź panoramicznego dachu przyszłości, boczne szyby, które były jednocześnie drzwiami i starannie opracowany aerodynamiczny kształt z odpowiednim zawieszeniem w połączeniu z nisko umieszczonym środkiem ciężkości, wszystko to zapewniało niezwykłe wrażenia podczas jazdy.
Silnik zapewniał niewiarygodną moc i doskonałe właściwości przyspieszania. Miał 4 cylindry i pojemność 875 ccm. Koła/Felgi – były alumniniowe Revolution z przodu 10’ z tyłu 13’. Bak był o pojemności 27 litrów. Prędkość maksymalna – 164 km/h.
Wnętrze zależnie od wersji mogło być wykonane z luksusowych materiałów. Fotele specjalnie zaprojektowane i wyprofilowane zapewniały doskonałą pozycję do jazdy, nawet wysokim osobom. Tylną część kabiny można było, w zależności od potrzeb, przeznaczyć na bagaż, co wraz z przestrzenią bagażową z przodu auta dawało ponad dwukrotnie więcej miejsca niż w standardowych autach sportowych.
Konstrukcja warstwowa, w której nadwozie z włókna szklanego oparte było na stalowym szkielecie została wprowadzona z myślą o wytrzymałości, a co za tym idzie bezpieczeństwie kierowców Centaura.
Wyprodukowano od 26 do 52 sztuk Centaurów – dokładna ilość nie jest potwierdzona.
Zdjęcia należą do Johna Orsona, któremu dziękuje za informacje i udostępnienie materiałów dotyczących Centaura.
Foto: Iain’a Adamson’a (niebieski Centaut) oraz Johna Orsona (biały Centaur).
