Przypominający mały autobus pojazd był tak naprawdę ewolucją modelu 1201, który wspomagany był przez elementy zapożyczone z popularnej w bloku wschodnim Skody Octavii.
Od zakorzenionych w latach pięćdziesiątych poprzedników wyróżniała go przednia część nadwozia. Nieco ścięty przód z dużym grillem nie był może arcydziełem, aczkolwiek dodawał trochę świeżości w ofercie czechosłowackiej marki. Zupełnie inny był też panel deski rozdzielczej. Niestety, i w tym przypadku nie było fajerwerków. Metalowy kokpit był po prostu poprawny. Wyrazu toporności dodawała mu klapka schowka, która swoim wyglądem przypominała drzwiczki od skrzynki pocztowej.
Cały sztab Skody zapewniał, że lżejszy o 40 kilogramów od swojego poprzednika samochód jest bardziej elegancki, funkcjonalny oraz bezpieczny. Jego ładowność wynosiła aż 650 kg, przez co odmiana kombi była też chętnie przerabiana na szpitalne sanitarki. Pod maski Skód trafiły proste w swojej budowie silniki o pojemności 1,2 litra, których moc oscylowała między 47 a 51 KM. Nie przeszkodziło to jednak kilku śmiałkom, którzy postanowili sprawdzić Skodę 1202 na rajdowych trasach. Takimi osobami byli Brunclík Oldřich oraz Gernat Jan, który w 1965 roku wystartowali takim autem w Rajdzie Wełtawy.
W przeciągu 12 lat wyprodukowano ponad 60 tysięcy egzemplarzy rodzinnej Skody. Około 10 tysięcy sztuk zostało zmontowanych w Turcji, gdzie po 1971 roku zaczął powstawać wytwór o nazwie Otosan-Škoda 1202 Kamyonetleri. Mocno kanciasty pojazd oparto na podwoziu 1202-ki, co od razu zdradzał jego wąski rozstaw osi.
Czy Skoda 1202 miałaby szansę zaistnieć w innych krajach jako niezawodne auto dla całej rodziny? W końcu swoją przestronnością potrafiła zawstydzić niejedno popularniejsze kombi z dalszych zakątków Europy. Zapewne mogłoby tak być, gdyby była jedynym kombi w ówczesnej ofercie Skody. W 1973 roku zastąpił ją dość kontrowersyjnie wyglądający model 1203, który swoją premierę miał kilka lat wcześniej.
Zdjęcia: Archiwum autora
