Legendarna Trasa Transfăgărășan. „Wisienką na torcie” naszej bałkańskiej wyprawy była podróż legendarną rumuńską Trasą Transfăgărășan. Prowadzący program Top Gear uznali ją za najpiękniejszą drogę świata – i trudno się z nimi nie zgodzić. Ich opinia, poparta ogromnym doświadczeniem, nie pozostawia wątpliwości. Dlatego nawet przez moment nie rozważaliśmy alternatywy w postaci pobliskiej Transalpiny.
Sezonowe ograniczenia – czy warto ryzykować?
Według oficjalnej rumuńskiej strony poświęconej trasom Transfăgărășan i Transalpina, są one zamknięte co najmniej do 15 czerwca każdego roku. Powodem są zalegający śnieg, oblodzenie i brak regularnego odśnieżania przez służby drogowe. I rzeczywiście – na drogach dojazdowych widzieliśmy znaki informujące o zamknięciu alpejskich odcinków obu tras.
Mimo to, co jakiś czas mijały nas auta na zagranicznych rejestracjach. Wniosek był prosty: ktoś jednak z drugiej strony wjeżdża – trzeba było to sprawdzić!
W stronę nieznanego – południowa nitka trasy
Wyruszyliśmy południową nitką, mijając kolejne znaki D-4a z tabliczkami wskazującymi coraz mniejszą liczbę kilometrów do rzekomej blokady drogi. Ruch był niemal zerowy, oprócz kilku obcych rejestracji. Parliśmy przed siebie z determinacją, aż dotarliśmy do miejsca, które według map miało być końcem przejezdnego odcinka.
Zamiast blokady – klimatyczna górska restauracja. Na parkingu kilka samochodów i motocykli. Znak E-22c, nieoficjalny znak B-1 i płotki rozsunięte na pobocze. Skuszeni lokalnym klimatem, weszliśmy na przekąskę i zapytaliśmy właściciela o tę „zamkniętą” drogę. Odpowiedź była typowo rumuńska: znaki to sugestie dla ostrożnych, a klimat się zmienia – już w marcu przejazd był możliwy.
Uczta dla zmysłów – Transfăgărășan poza sezonem
I ruszyliśmy dalej!
To była prawdziwa uczta – dla oczu, zmysłów i naszego niezawodnego Fiata Uno. Brak ruchu, oszałamiające krajobrazy, wiadukty zawieszone jakby w powietrzu, serpentyny 190-200 stopni nachodzące na siebie na różnych poziomach, tama z charakterystyczną stalową figurą elektryka na szczycie góry, wodospady tuż przy jezdni, zaspy wyższe od naszego auta i… niedźwiedzie brunatne.
Dosłownie – grupy niedźwiedzi bawiły się na asfalcie. Młode osobniki wesoło pląsały w kilkuosobowych „pakietach”, a dorosłe osobniki przyglądały się z poboczy. Na pierwszy rzut oka wyglądało to niewinnie, jak leśna ustawka kibiców, ale dokładniejsze spojrzenie w pyszczki i pazury rozwiewało złudzenia – byliśmy gośćmi w ich królestwie.
Na szczycie – magiczne przejście przez tunel
Po przejechaniu 800-metrowego tunelu na szczycie ukazała się północna część trasy – zdecydowanie bardziej malownicza, kiedy ogląda się ją z góry. Na szczycie działały wszystkie kawiarnie i restauracje. Czynne były także wyciągi oraz charakterystyczna kolejka linowa z czerwonymi gondolami. Staw był częściowo zamarznięty, a w tunelu miejscami lała się woda, która tworzyła lód na jednym z pasów.
Idealne warunki – bez sezonowego tłoku
Mieliśmy ogromne szczęście – przejechaliśmy Trasę Transfăgărășan poza sezonem, przy doskonałej pogodzie. Momentami warunki przypominały górski spektakl – potężny, majestatyczny, niemal groźny. Ale w najważniejszych punktach widokowych towarzyszyło nam słońce. Co najważniejsze – nie było tłumów ani korków, które często niszczą wrażenie kontaktu z naturą i technicznym arcydziełem inżynierii.
The Transfăgărășan Road in a Fiat Uno – A Journey Along Romania’s Most Beautiful Route
The Legendary Transfăgărășan Highway
The “cherry on top” of our Balkan road trip was driving the legendary Romanian Transfăgărășan Highway. The presenters of Top Gear once called it the most beautiful road in the world – and it’s hard to disagree. With their vast motoring experience, their opinion carries real weight. So, we didn’t even consider taking the nearby Transalpina instead.
Seasonal Closures – Is It Worth the Risk?
According to Romania’s official website dedicated to mountain routes like the Transfăgărășan and Transalpina, both are closed until at least June 15 every year due to snow, ice, and a lack of maintenance by road services. Sure enough, we saw signs on access roads warning that the alpine sections of both routes were closed.
Yet every now and then, we saw cars driving in the opposite direction – many with foreign license plates. Which could only mean one thing: someone made it through! We had to investigate where they came from.
Heading Into the Unknown – The Southern Approach
We set off from the southern side, passing one D-4a sign after another, each indicating fewer kilometers to the alleged roadblock. The road was practically deserted – apart from those few foreign vehicles. Undeterred, we pressed on.
Then, a surprise – at what was supposed to be the end of the accessible section, we found a charming mountain restaurant. A few cars and motorcycles stood parked outside. Signs E-22c and a “non-official” B-1 were posted nearby, along with a few road barriers pushed aside.
We stopped for a local snack and asked the friendly restaurant owner about the closed road. His answer was classic: “Well, this is Romania – the signs are mostly suggestions to keep the authorities happy and to scare off the timid. Plus, the climate’s changing – this road was drivable back in March already.”
A Feast for the Eyes – Driving the Transfăgărășan Off-Season
So off we went!
It was a true feast for the eyes – and for our trusty Fiat Uno. Not a single car in sight. Breathtaking views. Viaducts that seemed to float in mid-air. 190–200-degree hairpin turns stacked on top of each other. A massive dam with a stainless steel sculpture of an electrician perched high above. Waterfalls right beside the tarmac. Snowbanks taller than our car. And… brown bears.
Yes – brown bears, casually playing on the asphalt in small family groups. Cubs frolicked playfully, while the adults watched from the roadside. At first glance, the scene looked almost comical – like a group of football fans gathering in a forest. But a closer look at their faces revealed sharp teeth and extended claws. Definitely not a friendly gesture in the world of wild bears.
The Tunnel Summit – A Hidden Wonderland
After crossing the 800-meter summit tunnel, a stunning view of the road’s northern half opened before us – far more scenic when viewed from above than from the road itself.
At the top, everything was open: cafes, restaurants, ski lifts, and the iconic cable car with red gondolas. A nearby lake was still partially frozen. Water trickling through the tunnel had iced over on part of the driving lane.
Ideal Conditions – No Crowds, No Distractions
We were incredibly lucky to drive the Transfăgărășan off-season, in perfect weather. At times, the scenery evoked awe and even a sense of danger, yet the key viewpoints were bathed in sunshine.
Most importantly – there were no crowds. No long lines of slow-moving vehicles ruining the experience. We had this marvel of engineering and nature nearly to ourselves.
